استفاده از پهپادها به طور فزاینده ای گسترده شده است و استفاده از آنها در نجات اضطراری به ویژه قابل توجه است. پهپادها به دلیل واکنش سریع، قابلیت مانور انعطاف پذیر و ویژگی های کارآمد و دقیق، پشتیبانی قوی برای عملیات نجات اضطراری ارائه می کنند.
1. جستجو و نجات
مکان یابی سریع افراد به دام افتاده: پهپادهای مجهز به دوربین های با کیفیت بالا یا دوربین های تصویربرداری حرارتی مادون قرمز می توانند به سرعت مناطق آسیب دیده را جستجو کنند و افراد گرفتار یا گم شده را پیدا کنند. آنها میتوانند وارد مکانهای خطرناک یا دسترسی سخت شوند و تصاویر و ویدیوهای بیدرنگ را برای پرسنل امدادی برای یافتن سریع مکان افراد گرفتار ارائه کنند.
شناسایی حیات: در بلایای طبیعی مانند زلزله، رانش زمین و سیل، پهپادها می توانند از تجهیزاتی مانند آشکارسازهای حیات برای جستجو و مکان یابی پرسنل در مناطق حادثه دیده استفاده کنند و کارایی جستجو و نجات را بهبود بخشند.
2. رله ارتباطی
برقراری ارتباط موقت: پهپادها میتوانند به عنوان ایستگاههای رله ارتباطی سیار عمل کنند، ارتباطات ارتباطی بین پرسنل امداد و افراد گرفتار را در صورت آسیبدیدگی امکانات ارتباطی یا قطع سیگنال در مناطق فاجعهبار فراهم کنند و اطلاعات حیاتی را مخابره کنند.
انتقال داده ها: هواپیماهای بدون سرنشین می توانند تصاویر و داده های مناطق فاجعه بار را به مرکز فرماندهی منتقل کنند و به تصمیم گیرندگان کمک کنند تا وضعیت واقعی منطقه فاجعه را درک کنند و برنامه های نجات منطقی تری توسعه دهند.
3. تحویل مواد
حمل و نقل مواد اضطراری: هواپیماهای بدون سرنشین می توانند لوازم سبک وزن و داروهای مورد نیاز فوری را حمل کنند، آنها را به طور دقیق به مناطق حادثه دیده تحویل دهند و برای افراد گرفتار امداد اضطراری فراهم کنند. این روش سریعتر و انعطاف پذیرتر از حمل و نقل سنتی است و می تواند از ازدحام ترافیک زمینی یا مناطق صعب العبور جلوگیری کند.
حمل و نقل تجهیزات پزشکی: هواپیماهای بدون سرنشین همچنین می توانند برای حمل و نقل لوازم پزشکی ضروری مانند خون و اعضای بدن مورد استفاده قرار گیرند و پشتیبانی قوی برای نجات پزشکی ارائه دهند.